در  کنار  خیابان  ایستاده  بودم  و  فردا  باید به  اهواز  می رسیدم و  نزدیکهای  ساعت 8  شب  بود در  خرم  اباد  بودم  در  استان  لرستان. یک  ماشین  زیر پاهایم  ترمز کرد وگفت  کجا میری  جوان گفتم  میرم  اهواز گفت  سوار  شو  یک  مرد  میانسال  بود  تقریبا  شاید  45  یا  50   ساله  مرد  مهربانی بود  و  خوشتیپ  و  قشنگ  بود  صورتش  نیز گوشتی  بود.  به  من  گفت فقط نزار  بخوابم  با  من  حرف  بزن هر  وقت  داریم  می  افتیم  توی  دره  و  سقوط  داریم  می  کنیم  زودتر به  من  بگو.  از  ترس گفتم  باشه اما  مشکل  اینجا بود  که  من  هم  خیلی  خوابم  می  اومد  و  به  خیال اینکه  این  راننده  رانندگی  می  کنه  من  هم  راحت  می  خوابم  تو  نگو  این  بیشتر  خوابش  میاد با  اون  حرف  میزدم  اما  باز  احساس  می  کردم  خوب  رانندگی  نمی  کنه  و  چشمهایش  هی  بازو  بسته  میشه  بعضی  وقتها  من  هم  اونجوری میشدم  گیج و  منگ  خواب  بودم  یکبار  چشم  باز  کردم  دیدم  واقعا  داریم  سقوط  می کنیم  و  داریم  می افتیم  با  ماشین  توی  دره هنوز چند  متری  مونده  بود  داد  زدم  داریم  سقوط  میکنیم اون فوری  فرمان  را  گرفت  به  سمت  جاده و  چند  تا  سنگ  پرتاپ  شد تو  دره گفتم  اقای  راننده  به  نظرت  بهتر  نیست یه  جا  بایستسم  یه  کمی  بخوابیم  ابی  به  صورت  بزنیم گفت  اره  مثل  اینکه  هر  2  تا  مون  خوابمان  میاد  ساعت  حالا  11  شب  بود یه  جا  ایستادیم که چای هم  دلشت  خوردیم  یکساعتی  خوابیدیم  بیدار  شدیم و  با  خیال  راخت  راه  افتادیم  به  موقع  هم  به  شهر  اهواز  رسیدیم  واسه  همینه  میگن دیر  رسیدن  بهتر  از  هزگز  نرسیدن  هست  مگه نه؟….